12)   Grouss  Le´ift

 

Ech koum,hun dech gesinn,wollt net méi gon,fir emmer bleiwen.

Ech haat,fir dech d´Gefill,daat einfach net as ze beschreiwen.

Däi Bleck huet mir gesoot,du duerf´s lo,net vu mir goen.

Du hun ,ech mech gefroot,waat solls du soen

 

Mäin Häerz,huet spréng gedon,

ech woust net méi,waat ech sollt denken.

Ech hun gefaart ze son,daat sou gär et,dir wöll schenken.

Du hues de Schratt gemaach,un den ech net wollt gleewen.

Mäin Häerz daat huet gelaacht,wéi nie am Liewen

 

Vun dem Moment,si mir ee Puer,

daat as daat schéinst op deser Welt.

Eng ganz nei Léift,déi wor gebuer,

eng Saach déi eis sou gudd gefällt.

Mir hoffen dass sie emmer hält,

sou laang mir liewen

 

Daat Lidd, as och fir déi,déi sech hun fond an déi sech gär hun.

Dofir,doot iech net wéi,a bleiwt iech trei,laaft net dofu-hun.

Eng Léift, déi as sou schéin,

huet een se fond,muss een drun gleewen.

Well,déi,déi gett et just,e mol am Liewen.

 

A wann´s du sengs,daat heite Lidd,

dann denk u mech,geff es net midd.

Däer gréiste Léift,sin ech begéint,

et woor fir mech,nach nie sou schéin.

Verloos mech nie,an bleiw bei mir,

 

A       MENGEM       LIEWEN